Σίλι, νήσοι

(Isles Scilly). Αρχιπέλαγος (16, 4 τ. χλμ., 1750 κάτ.) της Μεγάλης Βρετανίας, στη νοτιοδυτική Αγγλία (Κορνουάλη), στον Ατλαντικό ωκεανό, 45 περίπου χλμ. προς ΔΝΔ του ακρωτηρίου Λαντ’ς Εντ. Αποτελείται από 150 περίπου γρανιτικά νησιά και σκόπελους, που στηρίζονται σε υπόβαθρο, το οποίο δε φτάνει τα 50 μ. βάθους και συνδέεται με την αγγλική ξηρά με μια στενή υποβρύχια ράχη βάθους 70 περίπου μ. Τα νησιά, που έχουν κυματοειδή και πεδινή επιφάνεια, σε κανένα σημείο δε φτάνουν τα 50 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το κλίμα είναι εξαιρετικά ήπιο εξαιτίας της επίδρασης της θάλασσας, γεγονός που διευκολύνει τις πρώιμες καλλιέργειες και την ανθοκομία- οι μέσες βροχοπτώσεις μόλις ξεπερνούν τα 800 χλστ. ετησίως. Ο πληθυσμός είναι κατανεμημένος στα πέντε μεγαλύτερα νησιά: Σαιντ Μαίρυ’ς, όπου βρίσκεται η Χιου Τάουν, το σημαντικότερο αλιευτικό και τουριστικό κέντρο του αρχιπελάγους, Σαιντ Άγκνες, Σαιντ Μάρτιν’ς, Τρέσκο και Μπράυχερ. Κυριότερες οικονομικές δραστηριότητες είναι ο τουρισμός, που ευνοείται από το ήπιο κλίμα και τις τακτικές συγκοινωνίες με την αγγλική στεριά, η αλιεία (σκουμπριά, αστακοί και καβούρια), η καλλιέργεια κηπευτικών, που πωλούνται πρώιμα στις αγγλικές αγορές, και λουλουδιών (νάρκισσοι και πασχαλιές). Στα νησιά, που ήταν ήδη γνωστά στους Φοίνικες με το όνομα Κασσιτερίδες, σώζονται μενχίρ (μονολιθικά μνημεία) και ταφικοί τύμβοι που χρονολογούνται από το μεγαλιθικό πολιτισμό, ο οποίος είχε στην Κορνουάλη ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα ακτινοβολίας του. Νήσοι Σίλυ: το αλιευτικό κέντρο Χιου Τάουν στο νησί Σεντ Μαίρης.